In de praktijk wordt onderscheid gemaakt tussen meer-uren en overuren. Deeltijders die meer dan de overeengekomen contractuele uren werken krijgen eerst te maken met meer-uren alvorens ze overuren maken. Ze moeten meer dan een evenredige prestatie leveren om in aanmerking te komen voor een overwerkvergoeding. Die vergoeding is vaak niet beperkt tot het salaris dat correspondeert met het aantal overuren, maar, bovenop wordt een toeslag toegekend. Deze beloning leidt tot ongelijke behandeling voor deeltijders, die mogelijk niet toegestaan is (namelijk als daartoe geen objectieve rechtvaardiging bestaat). Er wordt namelijk onderscheid gemaakt in arbeidsduur. Zo oordeelt het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (EU-Hof van Justitie) in twee recente arresten.1,2 Deze arresten kunnen (grote) gevolgen hebben voor de beloning van deeltijders die meer werken dan hun contractuele uren, maar minder dan de voltijd-uren. Zeker nu veel cao’s uitgaan van deze beloningssystematiek. Deze groep deeltijders kan mogelijk over de gemaakte meer-uren aanspraak maken op overwerkvergoeding. In dit artikel gaan wij in op de gevolgen van de arresten voor het pensioengevend loon van deeltijders. De vraag die centraal staat is of de arresten ook pensioenclaims in de hand kunnen werken. Onze conclusie is dat dit zeker aan de orde kan komen. Aan de hand van praktijksituaties lichten wij toe wanneer wel en wanneer niet.
